مقدمه: تحلیل سیاست خارجی و مقوله امنیت ملی هر بازیگر بین‌الملل، نیازمند بررسی مؤلفه‌های راهبردی و راهکارهای امنیتی-تدافعی و اولویت‌بندی تهدیدها و چالش‌های حاکم است. از همین‌رو پیش از طراحی دکترین سیاست خارجی و همچنین تعیین اولویت‌های نظامی باید هر یک از موارد فوق از سوی اتاق‌های فکر مورد بررسی قرار گرفته، دسته‌بندی شود و نتیجه حاصل از آن در چارچوب سیاست خارجی آن بازیگر بین‌الملل تبیین شود. یکی از سخنران‌های قدیمی نظامی ایالات متحده بر این باور بود که آماتورها از استراتژی حرف می‌زنند، اما کارشناسان، تئوریسین‌ها و متخصصان به گفتمان راهبردی تکیه می‌کنند. به بیانی دیگر، استراتژیست‌های سیاست خارجی، برنامه‌ای بلند‌مدت و کلی را تعریف می‌کنند که لزوما در جریان آن به داده‌های جزئی پرداخته نمی‌شود، اما متخصصان با تکیه بر داده‌های آماری، این برنامه و طرح کلی را تفکیک کرده و تلاش می‌کنند برای هریک از هر بخش‌ها و مؤلفه‌ها، راهکاری تبیین کنند. ایالات متحده قدرتمند‌ترین ساختار نظامی را دارد که یک‌سوم بودجه نظامی را به خود اختصاص داده است، با این‌حال تئوریسین‌ها و کارشناسان بر این باورند که این کشور در ساختار قدرت نظامی‌اش و هم در ورای مرزهایش با چالش‌هایی جدی دست به گریبان است؛ چالش‌هایی که در 15 سال آینده تغییر شکل یافته و می‌توانند به تهدیدی جدی علیه منافع امنیت ملی این کشور تبدیل شوند. از همین رو تحلیلگران نظامی ایالات متحده برای مقابله با چالش‌های پیش رو به دو دسته تقسیم می‌شوند: رادیکال‌ها و لیبرال‌ها. از منظر گروه اول، تئوریسین آمریکایی باید سیاست تنش‌زدایی که در دکترین باراک اوباما تعریف شده بود را کنار گذاشته و نظامی‌گری را در اولویت برنامه‌های‌شان قرار دهند، اما دسته دوم رویکرد معتدل‌تری را در پیش گرفته و با در نظر گرفتن حقایق و واقعیت‌های حاکم، خواهان پیروی از رویکردهای و راهکارهای معتدل‌تری هستند. مارتین دمپسی ، هجدهمین فرمانده ستاد مشترک ارتش ایالات متحده در این جرگه تعریف شده است. نشریه «فارین‌افرز» در همین راستا با این ژنرال آمریکایی که در سپتامبر 2015 پس از بیش از چهار دهه فعالیت در ارتش ایالات متحده بازنشسته شده بود، گفت‌وگویی انجام داده است. از همین‌رو در ادامه به مهم‌ترین محورهای این گفت‌وگو اشاره می‌شود.